ใบไม้พลิ้วพลิกส่ายร่ายเริงร่อน
ลอยฟ้อนร่วงร้างกลางราวป่า
ปลิวโปรยโรยหว่านล่องม่านฟ้า
ดั่งนาฏลีลาระบำไพร
ชีวิตเป็นเช่นบทกวี
บางครั้งริบหรี่วูบไหว
คลับคล้ายราแสงแห่งเปลวไฟ
บางครั้งเชี่ยวไหลดังสายน้ำ
วันนี้ฉันหวนกลับมา
ถวิลหาความฝันอันดื่มด่ำ
แต้มโลกให้สวยด้วยถ้อยคำ
ลบรอยเจ็บช้ำแห่งวันวาน
จึงเงียบฟังเสียงเพลงแห่งใบไม้
กวัดไกวไหวส่ายสายลมผ่าน
ด้วยทำนองของกวีคีตการ
จนดำดิ่งทิ้งวิญญาณลงอีกครั้ง
ลิ่วลอยผ่านม่านฝันอันสดใส
ปีกหัวใจโบยบินไม่สิ้นหวัง
เคี่ยวชีวิตให้เข้มเต็มพลัง
ฝันถึงฝั่งความสงบลบอัตตา
เพราะที่นั่นโล่งสว่างและว่างเปล่า
ไม่มีความโศกเศร้าอันขมปร่า
พบหลักธรรมความจริงกระจ่างตา
สุขที่หวังไขว่คว้าอยู่ที่ใจ
ไม่ร้องขออะไรในโลกนี้
เอาเท่าที่ทำได้ดังฝันใฝ่
ไม่กอบโกยแสวงหาสิ่งใดไป
หวังเพียงให้จิตใจได้ปล่อยวาง
เชาว์ศิลป์ จินดาละออง
กุลสตรี ปักษ์หลัง พฤษภาคม 52
เชาว์ศิลป์ จินดาละออง 
งานชิ้นนี้ถือว่าเป็นการประเดิมบล็อกแรกของพี่เชาว์ใช่เปล่าครับ อิ อิ
By: ธาร ยุทธชัยบดินทร์ on 05/07/2009
at 2:38 pm
ใช่ครับ
By: chaosinbooks on 06/07/2009
at 5:30 pm
ช่วงนี้กำลังเขียนงาน How to อยู่
ตั้งใจให้เสร็จปลายเดือนนี้
By: chaosinbooks on 20/07/2009
at 8:31 pm